ဧည္​့သည္​

တစ္ညလုံးသည္းသည္းမဲမဲရြာေနေသာမုိးကားမုိးလင္းခ်ိန္တြင္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစဲသြားေခ်ျပီ။

ကလင္အိမ္အေပၚထပ္မွာ ျပတင္းတံခါးကုိဖြင့္ေနေသာေဒၚေကသီႏြယ္ျခံေစာင့္ႀကီးဦးဘေမာင္က ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကုိတံခါးဖြင့္ေပးေနတာကုိလွမ္းျမင္ေနရသည္။ေစာေစာစီးစီးဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္လုိ့ေတြးမိသည္။ဦးဘေမာင္ကဧည့္သည္ကုိသူမတုိ့တုိက္ၾကီးဆီသုိ့ေခၚလာပါတယ္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႕သူမတုိ့အိမ္ဘက္ကုိနီးလာေသာအခါတြင္လည္းဧည့္သည္ကဦးထုပ္ေဆာင္းထားသျဖင့္မ်က္ႏွာကုိမျမင္ရေသး။ ခရီးေဝးမွလာခဲ႔ဟန္တူသည္။မမေလး မမေလး ဧည့္သည္ေရာက္ေနပါတယ္။သူမအိမ္ေဖာ္မေလးေခ်ာေခ်ာက အေပၚထပ္တက္လာျပီးေျပာပါတယ္။ေအး သိတယ္ လာခဲ႔မယ္ ဆုိျပီးသူမလည္း အိမ္ေအာက္ထပ္ကုိ ဆင္းခဲ႔ပါတယ္။သူမဆင္းလာတာျမင္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာထုိင္ေနတဲ႔ေစာေစာကျခံထဲကုိဝင္လာေသာသူက ေခါင္းကုိေမာ့ျကည့္လုိက္ပါတယ္။ လူရြယ္တစ္ေယာက္ပါ။ ၂၇ ႏွစ္ခန့္ရွိျပီးေယာက်ၤားေခ်ာေခ်ာေသာသူတစ္ေယာက္။တီရွပ္လက္ျပတ္အနက္ကုိဝတ္ထားသျဖင့္အသားျဖဴျခင္းကုိပုိသိသာသည္။အားကစားလုိက္စားသူတစ္ဦးမွန္း ထုိလူပုံစံကသက္ေသခံေနသည္။အၾကည့္မ်ားကစူးစုိက္ကာသူမရင္ထဲထုိးေဖာက္သြားသလုိခံစားရသျဖင့္ ေဒၚေကသီႏြယ္မ်က္လြာခ်ထားလုိက္ရသည္။အမက မေကသီႏြယ္ထင္တယ္။ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က စစ္ေသြးပါအမေမာင္ကုိကုိေလးသူငယ္ခ်င္းပါ။ကုိကုိေလးနဲ႕ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္မွာ တကၠသုိလ္တက္တုန္းခင္ခဲ့ႀကတာပါ။ကုိကုိေလးကလြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ နွစ္ေလာက္ကြ်န္ေတာ့္ဆီေရာက္လာျပီးကြ်န္ေတာ္လုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္မွာရွယ္ယာဝင္ထားခဲ႔တယ္။အရင္ႏွစ္က အလုပ္ေတြေအာင္ျမင္ခဲ႔လုိ့ဒီႏွစ္သူ႔ကုိအျမတ္ေငြေတြထုတ္ေပးဖုိ့ေခၚေပမဲ႔ေရာက္မလာလုိ့ကြ်န္ေတာ္သူ့ဆီလြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ လေလာက္က ဖုန္းဆက္ေပမဲ႔သူကသူ့ျမိဳ႕ကုိအလည္ေခၚရင္းအျမတ္ေငြေတြကုိေပးပါဆုိလုိ႕ကြ်န္ေတာ္ေရာက္လာတာပါ။(၂)ေၾသာ္႕႕႕႕ငါ့ေမာင္က အမေမာင္ကုိကုိေလးသူငယ္ခ်င္းကုိးမင္းသူငယ္ခ်င္းက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ ရက္ကဘဲခရီးထြက္သြားတယ္ရွမ္းျပည္ဘက္ကုိဗ်ာ႕႕႕႕ဧည့္သည္ကေခါင္းကုိကုတ္လုိက္သည္။ဒုကၡပါဘဲဗ်ာကြ်န္ေတာ္က သူဝမ္းသာေစခ်င္လုိ့ဖုန္းႀကိဳမဆက္ထားမိဘူး။လြဲသြားတယ္ဗ်ာ။ ဒီျမိဳ႕မွာတည္းခုိခန္းမရွိဘူး။ရပါတယ္ငါ့ေမာင္ရယ္။ေမာင္ေလးသူငယ္ခ်င္းဘဲ။ဒီအိမ္မွာဘဲတည္းေပါ့။ဟုတ္ကဲ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အမ။စစ္ေသြးက ဖုန္းကုိထုတ္ျပီး ဆက္လုိက္သည္။ဟဲလုိ ကုိကုိေလး မင္းဘယ္ေရာက္ေနလဲစပီကာဖြင့္ေျပာသျဖင့္ေကာင္းေကာင္းၾကားရသည္။ေတာင္ႀကီးမွာကြ စစ္ေသြးရ ဘာကိစၥမင္းအျမတ္ေငြေတြကြာ။ထားလုိက္စမ္းပါသူငယ္ခ်င္းရာ။ မင္းဘဲခဏကုိင္ထားေပး။မဟုတ္ဘူးကြ။ ငါက မင္းတုိိ့ျမိဳ႕က မင္းတုိ့အိမ္ေရာက္ေနျပီ။မင္းမရွိလုိ့။တည္းခုိခန္းကမရွိ။မင္းမမ သေဘာေကာင္းလုိ႔ေတာ္ေသးတယ္။ေအးပါေအးပါ ငါေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္မွျပန္လာမွာ။ငါ့အမကုိဖုန္းေပးလုိက္ဦး။ကုိကုိေလးေျပာစကားေႀကာင့္စစ္ေသြးကဖုန္းကုိေပးလုိက္သည္။ဟဲလုိေမာင္ေလး ေျပာမမ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကုိ ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ထားေနာ္။ေအးပါဟဲ႔ ကုိကုိေလးရယ္။ဖုန္းစပီကာကုိျပန္ပိတ္ျပီးေျပာေနသျဖင့္ စစ္ေသြး တစ္ေယာက္ကုိကုိေလး နဲ႕သူ့အမဘာေတြေျပာမွန္းမႀကားရေတာ့။ဒါေပမဲ႔ မေကသီႏြယ္ မ်က္ႏွာမွာရွက္သြားတဲ႔ပုံစံေလးေတာ့ေတြ႔ရသည္။နင္ေနာ့ျပန္လာမွေတြ႔မယ္ ကုိေလး ဟြန္းလုိ့ေျပာျပီးဖုန္းခ်လုိက္တာကုိေတြ႔ရသည္။ထုိအခ်ိန္မွာ ေခ်ာေခ်ာက ေကာ္ဖီခြက္ကုိလာခ်သည္။ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦးေမာင္ေလး႕႕႕႕႕ဟုမေကသီႏြယ္ကသူ႕ေရွ႔ကုိေကာ္ဖီခြက္ကုိတြန္းပုိ႔ရင္းေျပာလုိက္သည္။(၃)ဟူး အိပ္ယာေပၚလွဲခ်ရင္းစစ္ေသြး အေမာေျဖေနသည္။၂ရက္ေလာက္ကားစီးလုိက္ရသျဖင့္လူလျးည္းေညာင္းညာေနသည္။ ကုိကုိေလးတုိ႔ျမိဳ႔ကုိရန္ကုန္ကေန ၂ရက္ေလာက္ ကားအတန္တန္စီးလုိက္ရသည္။ျကားသာၾကားဖူးသည္။တစ္ခါမွမေရာက္ဖူး။ကုိကုိေလးတုိ႔ကဒီျမိဳ႕မွာ အခ်မ္းသာဆုံးေတြ။မိဘေတြလက္ထက္ကတည္းကခ်မ္းသာသူေတြဟုသိရသည္။ေက်ာင္းတုန္းကအလည္ခဏခဏေခၚေပမဲ႔မလုိက္ျဖစ္ခဲ႔။မ်က္လုံးမွိတ္လုိက္ေတာ့ မေကသီႏြယ္ကုိျမင္ေယာင္လာသည္။ကုိကုိေလးနဲ႔အတူတူရုိက္ထားေသာဓါတ္ပုံေတြကုိျမင္ဖူးေပမဲ႕ဒီေလာက္အျပင္မွာပုိေခ်ာမယ္လုိ႔မထင္ထား။မနက္က ျမင္ရေတာ့ဘာမွျပင္ဆင္ထားဟန္မတူ။ဝင္းဖန့္ဖန့္အသားအေရ။ ျဖဴႏုေနေသာမ်က္ႏွာေလးကုိသူေငးႀကည့္မိေနေသးတယ္။ဆံပင္ကခါးေလာက္ရွိဟန္တူသည္။ထုံးထားျပီးအျမိတ္ေလးခ်ထားတာေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသည္။ကုိယ္လုံးကုိဟ္ပါက္ကလည္းသြယ္သြယ္ေလး။ဘာေၾကာင့္အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနသလဲမသိ။အသက္ ၂၉ ေလာက္ေပမဲ႕ ၂၄ ေလာက္ထင္ရသည္။အလည္ေခၚေသာကုိကုိေလးကုိပင္ထုိင္ရွိခုိးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ေယာက္ဖေရမင္းအမအရမ္းလွတယ္ကြာလုိ႔တုိးတုိးေလးေ႐ရြက္လုိက္ပါတယ္။စစ္ေသြးကားေက်ာင္းတုန္းကေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြကုိေတြ႔တုန္းကပင္ဒီေလာက္ရင္မခုန္ခဲ႔။စိတ္လဲမဝင္စား။အခု သူငယ္ခ်င္းအမ ေကသီႏြယ္ကုိျမင္လုိက္ရမွဘာေၾကာင့္သူ႕ရင္ေတြတဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနတာလဲလုိ့စဥ္းစားေနမိသည္။ျမန္မာဆန္ဆန္ေလးနဲ႕ယဥ္ယဥ္ေလးလွေသာ ေကသီႏြယ္ကုိစိတ္ကူးထဲမွာျမင္ေယာင္မိေနသျဖင့္ ကာစစ္ေသြးေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့။အိပ္ယာေပၚမွာတလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ည ၁၂ နာရီခန့္မွာသာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။(၄)ေကသီႏြယ္ အခန္းထဲမွမီးကုိပိတ္လုိက္ေသာလည္း အိပ္မေပ်ာ္။တာသူမရင္ဘတ္ကုိလက္တင္ၾကည့္သည္။တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔သူမရင္ေတြခုန္ေနသည္။တစ္သက္လုံးမခုန္ဖူးေသာသူမရင္က ဘာျဖစ္လုိ႔ပါလိမ့္။သူမမ်က္လုံးမ်ားကုိေမွးမွိတ္ထားေသာ္လည္းေမာင္ေလးသူငယ္ခ်င္း စစ္ေသြးကုိသူမျမင္ေနမိသည္။ဘယ္လုိေကာင္ေလးလဲမသိဘူးအၾကည့္ေတြကလဲရဲတင္းလုိက္တာ။မနက္က ေရာက္လာခါစက သူမကုိစိုက္ၾကည့္ေနလုိက္တာသူမတစ္ကုိယ္လုံးေပါက္ထြက္မတတ္ပင္။ဒီၾကားထဲဖုန္းေျပာေတာ့ေမာင္ေလးကစေနေသးသည္။ဘယ္လုိလဲအမ ေယာက္ဖကေခ်ာရဲလားတဲ႕။ဒါေၾကာင့္သူမရွက္သြားသည္။တျခားေယာကၤ်ားေလးေတြတုန္းကစတာကုိစိတ္ဆုိးေပမဲ႔သူမဒီတစ္ခါေတာ့စိတ္မဆုိးမိသည့္အျပင္ရွက္ေသြးေလးမ်ားပင္ျဖာမိသြားေသးသည္။စိတ္ထဲမွာလည္းေက်နပ္သလုိလုိခံစားရသည္။စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ သူမဖုန္းမည္လာသျဖင့္သူမေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။ ေမာက္ေလးဖုန္းပင္ဖ။ဟဲလုိေျပာ ကုိယ္ေတာ္ေလးဟက္ဟက္ မမအိပ္ျပီလားလုိ့။ အင္းအိပ္ေတာ့မလုိ႔။ဘယ္လုိလဲမမ ေယာက္ဖနဲ႕အဆင္ေျပရဲ႕လားဟဲ႔ဟဲ႔ အမနဲ႕သူနဲ႕ဘာဆညိင္လုိ့လဲစမေနစမ္းနဲ႕ သူ့အမကုိႏွေမ်ွာရမဲ႔ဟာကုိ ၾကည့္စမ္းဟားဟား သိပါတယ္မမရယ္ဒါနဲ႕စကားမစပ္ မမလုိဘဲစစ္ေသြးကလည္းေက်ာင္းတုန္းကရည္းစားထားဘူးတာမဟုတ္ဘူးရယ္လူေအးေလ ရုိးရုိးသားသားေလး။ကုိယ့္အမကုိ ဒီေကာင္နဲ႕ဆုိစိတ္ခ်တယ္ ။ဟယ္နင္ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး ေတာ္ျပီေတာ္ျပီအမအိပ္ေတာ့မယ္။ဟက္ဟက္ ရွက္သြားတာမဟုတ္လားဖုန္းခ်ခါနီးေတာင္ေမာင္ေလးကစျဖစ္ေအာင္စလုိက္ေသးသည္။ေကသီႏြယ္တကယ္လည္းရွက္ေနမိသည္။ဖုန္းကုိခ်ျပီး ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိ လက္ဝါးျဖင္အုပ္လုိက္ေသးသည္။သူမကုိယ္သူမလည္းရယ္ခ်င္မိသြားသည္။ခိခိ ဟုရီလုိက္မိေသးသည္။ေၾသာ္ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ငယ္ေတာ့တဲ႔အရြယ္လဲမဟုတ္။(၅)မနက္ ၅ နာရီခဲြေလာက္တြင္ ေကသီႏြယ္ႏုိးလာသည္။မ်က္ႏွာသစ္ျပီးေနာက္မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ဆံပင္မ်ားကုိျဖီးလုိက္သည္။မ်က္ႏွာကုိ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးဖုိ့ပါ သနပ္ခါးေလးကုိအေပၚမွထပ္လိမ္းလုိက္သည္။ အခန္းထဲမွထြက္ျပီးမွ တစ္ခုသတိရသြားသည္။အဝတ္အစားလဲဖုိ့။အခန္းထဲျပန္ဝင္ျပီး အဝတ္အစားမ်ားကုိလဲႀကည့္သည္။စိတ္တုိင္းမက် ေနာက္ဆုံးေတာ့ပန္းေရာင္အက်ၤီေလးႏွင့္အျပာႏုေရာင္ထမိန္ေလးမွဘဲသူမစိတ္တုိင္းက်သြားသည္။ဘာေျကာင့္ဒီေန့အလွျပင္ခ်င္ေနမွန္းသူမမသိ။ေအာက္ထပ္ကစားဖုိေဆာင္ထဲမွာေတာ့ေခ်ာေခ်ာကေကာ္ဖီေဖ်ာ္ထားျပီးျပီ။ေခ်ာေခ်ာဧည့္သည္ႏုိးျပီလား။အေစာေလးတင္ ႏုိးလာျပီး ျမိဳ႕ထဲခဏသြားဦးမယ္ဆုိျပီးသြားတယ္မမ။ေႀသာ္ ေကသီႏြယ္ကေကာ္ဖီဝုိင္းမွာဝင္ထုိင္ရင္း။ေခ်ာေခ်ာ နင္ေရာတစ္ခါတည္းစားေတာ့ေလ။ေခ်ာေခ်ာက ေကာ္ဖီဝုိင္းမွာဝင္ေသာက္ရင္းမမေလးေကသီႏြယ္ကုိ ၾကည့္ေနသည္။ေကသီႏြယ္စိတ္ပင္မလုံမလဲျဖစ္လာသည္။ဘာျကည့္ေနတာလဲ ေခ်ာေခ်ာခိခိ မမေလးဒီေန့အလွေတြျပင္ထားလုိ႕ ဘယ္သြားမလုိ့လဲနဂုိကမွမလုံမလဲျဖစ္ေနသာေကသီႏြယ္ကဟြန္း သြားစရာရွိမွ အလွျပင္ရမွာလားေခ်ာေခ်ာရဲ႕ခစ္ခစ္ မမေလးက မျပင္လဲလွျပီးသားပါ။ဒီျမိဳ႕မွာ မမေလးကုိစိတ္ဝင္စားတဲ႕သူေတြမွပုံလုိ့။ခစ္ခစ္ေခ်ာေခ်ာရယ္ေျမာက္စရာမရွိေျမာက္ေနပါျပီ။တကယ္ေျပာတာ မမေလးရဲ႕မမေလးတုိ့ကမ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္ခ်မ္းသာ ပညာကလဲတတ္မမေလးကလဲအရမ္းလွတာကုိး။ဟုတ္ပါျပီော မိေခ်ာရယ္။နည္းနည္းေနရင္မမေလးနဲ႕အေဖာ္လုိက္ခဲ႔ဦး။ျမိဳ႕ထဲက မမေလးတုိ့ ပြဲရုံမွာ အလုပ္သမားေတြကုိလစာသြားထုတ္ေပးရဦးမယ္။ဟုတ္ မမေလး။(၆)ေကသီႏြယ္ေကာ္ဖီေသာက္ေနခ်ိန္မွာပင္အိမ္ထဲသုိ့ဝင္လာေသာေျခံၾကားသျဖင့္လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ဟင္ေကသီႏြယ္ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ခုန္သြားသည္။စစ္ေသြးကားမေန႕ကေရာကလာစဥ္ကလုိပုံစံမဟုတ္။ေယာပုဆုိးအနက္ေရာင္ေလးႏွင့္လည္ကတုံးလက္တုိႏွင့္။ျမန္မာဆန္ဆန္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး။ေၾသာ္မေကသီႏုိးလာျပီကုိး။ ကြ်န္ေတာ္ဘုရားသြားတာ။အမတုိ့လမ္းထိပ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား။ဒီေန့က ဗုဒၶဟူးေန့ေလ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႔မုိ့။ေၾသာ္ အမကငါ့ေမာင္ကုိ စစ္ေသြးဆုိလုိ့အဂၤါသားထင္ေနတာ။မဟုတ္ပါဘူး အမ ကြ်န္ေတာ့္အေဖက တပ္ကဗုိလ္ၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိေမြးျပီး ၂ ပတ္ေလာက္မွာတုိက္ပြဲက်သြားလုိ့။ဒါေျကာင့္ေဖေဖအတြက္နာမည္ကုိစစ္ေသြးလုိ့ေမေမကမွည့္ခဲ႔တာပါ။စိတ္မေကာင္းလုိက္တာေမာင္ေလးရယ္။ေမေမေရာရွိေသးလားေမာင္ေလး။ ေမေမကကြ်န္ေတာ္ငါးႏွစ္သား ေလာက္ကဘဲ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႕ဆုံးပါျပီ၊မမတုိ့ေဖေဖေမေမ တုိ့အေျကာင္းကုိလည္းကုိေလးေျပာလုိ့သိထားပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းပါဘုူး။ေကသီႏြယ္တုိ့ကလည္းမိဘမရွိေတာ့။လြန္ခဲ႔ေသာငါးႏွစ္ေလာက္ကေဖေဖေရာေမေမေရာေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆုံးပါးသြားခဲ႔တယ္ေလ။စစ္ေသြးကသူမကုိမမလုိ့ေျပာင္းေခၚလုိက္တာကျိေကသီႏြယ္သတိထားမိသည္။မမကုိကြ်န္ေတာ္ေပးစရာရွိတယ္ခဏေနာ္။စစ္ေသြးကားေျပာရင္းဆုိရင္း အေပၚထပ္မွာ သူတည္းေနေသာအခန္းဆီသုိ့ သြားေလသည္။ေကသီႏြယ္ကား ဘာမ်ားလဲလုိ႔ေတြးေနမိသည္။မၾကာမီမွာေတာ့စစ္ေသြးက အထုပ္တစ္ထုပ္ကုိကုိင္ကာေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းသည္။မမဒါက ကြ်န္ေတာ္ဒီျမိဳ႕မလာခင္က ကုိေလးမွာ အမတစ္ေယာက္ရွိတယ္လုိ့သိထားလုိ့ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ့ယူလာတာပါ။အမ်ဳိးသမီး ဝတ္စုံပင္။အဟဲ ေတာ္မယ္ထင္ပါတယ္ ဓါတ္ပုံထဲကအတုိင္း ခန့္မွန္းျပီးဝယ္လာတာ။ အနီေရာင္ေပၚမွာေရႊခ်ည္ေလးေတြထုိးထားေသာျမန္မာဝတ္စုံပင္။အုိလွလုိက္​တာအုိလွလုိက္တာ။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ေမာင္ေလး။(၇)အမျမဳိ႕ထဲသြားမွာလား။ဟုတ္တယ္ေမာင္ေလး။ ေမာင္ေလးအိမ္မွာပ်င္းေနမယ္။မမနဲ႔လုိက္ခဲ႔ပါလား မမတုိ႔ပြဲရုံကုိ။ဟုတ္ မမ ကြ်န္ေတာ္လည္းပ်င္းေနတာနဲ႕အေတာ္ဘဲ။သူမတုိ့ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနသံကုိႀကားျပီး ေခ်ာေခ်ာစိတ္ကူးရသြားသည္။မမ ေမ့ေနလုိ့ ေခ်ာေခ်ာအခုမွသတိရတယ္။ဒီေန႔ေခ်ာေခ်ာအျပင္မွာခ်ိန္းထားတာေလးရွိလုိ့မလုိက္ေတာ့ဘူး။ေကသီႏြယ္ ေခ်ာေခ်ာအဲ႔လုိေျပာတာကုိ ေက်းဇူးတင္သလုိလုိျဖစ္သြားသည္။အလုိက္သိလွတဲ႔ေခ်ာေခ်ာ။ဒါဆုိရင္ သြားၾကမယ္ေလေမာင္ေလး။ေမာင္ေလးကုိလည္းမမတုိ့ျမိဳ႕အႏွံအလည္ပုိ့တာေပါ့။ဆုိင္ကယ္နဲ႕ဘဲသြားတာေပါ့။ကားမယူေတာ့ဘူး။ေကသီႏြယ္က ဆုိင္ကယ္ေသာ့ကုိယူျပီး စစ္ေသြးလက္ထဲေပးလုိက္သည္။ ေရာ့ ေမာင္ေလး စီးတတ္တယ္ဟုတ္။စီးတတ္ပါတယ္မမ။ဆုိင္ကယ္စက္ႏုိးျပီးသည္ႏွင့္ေကသီႏြယ္ကဆုိင္ကယ္ေပၚေနာက္မွ တင္ပါးလြဲဝင္ထုိင္လုိက္သည္။ဆုိင္ကယ္စထြက္ေတာ့အရွိန္ျမင့္သြားတာမုိ့ေကသီႏြယ္စစ္ေသြးခါးကုိလွမ္းဖက္လုိက္သည္။ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနာ္ေမာင္ေလး မမေၾကာက္တတ္တယ္။ေကသီႏြယ္သုိ့ပြဲရုံသြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေကသီႏြယ္ကုိယ္ေလးနဲ႕စစ္ေသြးေက်ာကထိကပ္ေနေဆာ့စစ္ေသြးရင္ေတြခုန္လာတယ္။မမေကသီႏြယ္ရဲ႕ သနပ္ခါးရနံ႕ေလးနဲ႕ကုိယ္သင္းနံ႕ေလးေတြကုိရေနတာလည္းပါတာေပါ့။ျပီးေတာ့ျမိဳ႕ကက်ဥ္းလုိ့ထင္။လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးသူတုိ့ႏွစ္ဦးကုိကြက္ျကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႕။ေကသီႏြယ္ကုိႏႈတ္ဆက္သူမ်ားလဲေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။(၈)ပြဲရုံေရာက္ပါျပီ။ေကသီႏြယ္တုိ့ကဒီနယ္တစ္ဝုိက္ကထြက္ေသာ စပါး ပဲ ႏွမ္းစတာေတြကုိအကုန္ ဝယ္သည္။ျီပီးေတာ့စတုိးဆုိင္ ၂ ဆုိင္လည္းရွိသည္။ေစ်းႏႈန္းမွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင့္ဝယ္ယူေရာင္းခ်သျဖင့္ ေအာင္ျမင္တယ္ေလ။ ပြဲရုံေရွ႕သုိ့ ေရာက္လာပါျပီ။ေမာင္ေလးေရာက္ျပီ။ ေကသီႏြယ္ကတုိးတုိးေလးေျပာလုိက္သည္။ပြဲရုံကမန္ေနဂ်ာကေကသီႏြယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းနႏၵာရဲ႕ေမာင္ေလးကုိျဖိဳးေလ။ အိမ္ေထာင္က်ျပီး အလုပ္မရွိျဖစ္ေနေသာကုိျဖဳိးကုိနႏၵာရဲ႕အကူအညီေတာင္းမႈေႀကာင့္ေကသီႏြယ္အလုပ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိျဖိဳိးကလဲ ေကသီႏြယ္ကုိေက်းဇူးရွင္အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီးအလုပ္ေတြကုိေသခ်ာစြာေစတနာပါပါလုပ္ေပးသျဖင့္ပုိတုိးတက္လာတာအမွန္။ဟာအမ႕ ကုိယ္တုိင္လာခဲ႔တာလား ေခ်ာေခ်ာလြတ္လုိက္ျပီးေရာအလုပ္ရႈပ္ေနေသာကုိျဖိဳးကားေကသီီႏြယ္ဝင္လာသျဖင့္ျပာျပာသလဲျဖစ္သြားသည္။မေကသီႏြယ္ေဘးမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ေယာက်ၤားပီသသည့္ပုံစံႏွင့္ သူ့ထက္ ၂ႏွစ္ခန့္ၾကီးမည္ဟု ယူဆရေသာလူတစ္ေယာက္ပါလာသည္။ေၾသာ္ေမာင္ေလးမိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္။ဒါက စစ္ေသြးတဲ႕ ကုိျဖိဳးရဲ႕။ မင္းအကုိ ကုိေလးသူငယ္ခ်င္း။ရန္ကုန္က အလည္လာတာ။ေမာင္ေလးဒါက ကုိျဖိဳး အမတုိ့ပြဲရုံမန္ေနဂ်ာ။ေၾသာ္ ဟုတ္ ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္ညီေလး။ဟုတ္ အကုိ အမတုိ့ ကုိေလးတုိ့မိတ္ေဆြဆုိေတာ့ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြဘဲေပါ့။မသိပါဘူးဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္က မမရည္းစားမ်ားေခၚလာတာလားလုိ့။ကုိျဖိဳးေနာက္လုိက္တာေႀကာင့္ စစ္ေသြးပင္မ်က္ႏွာပူသြားပါတယ္။ေကသီႏြယ္လဲရွက္ကုိးရွက္ကန္းျဖစ္သြားပါတယ္။အုိ ကုိျဖိဳးရယ္ဧည့္သည္ကုိအားနာစရာ။ဟိဟိ ေနာက္တာပါ မမရယ္။ကုိျဖဳိးကားေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေျပာရင္းကဲအမကုိ စာရင္းေတြရွင္းျပမယ္ ဟုဆုိကာဝင္ေငြ ထြက္ေငြစာရင္းမ်ားကုိ ေကသီႏြယ္အားရွင္းျပေနသည္။(၉)ေတာက္ အုိက္ပန္က ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ရင္းအရက္ခြက္ကုိစားပြဲေပၚေဆာင့္ခ်လုိက္သည္။တပည့္မ်ားပင္ထိတ္လန္႔သြားသည္။အဲ႔ေကာင္ဘယ္သူလဲ က်ားေလးတပည့္ေက်ာ္ က်ားေလးကားေန့လည္ကျမိဳ႕ထဲသြားေတာ့ေကသီႏြယ္ကုိေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ခဲ႔တယ္တဲ႔။ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ အုိက္ပန္ကဒီျမိဳ႕မွာဆရာတစ္ဆူပင္။ေငြလည္းရွိသည္။ တပည့္လူမုိက္ေတြလည္းရွိသည္။သူေကသီႏြယ္ကုိပုိးေနတာႀကာျပီ။တစ္ခါမွအဆင္မေျပခဲ႔ဘူး။ယခုဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိေတာ့လူစိမ္းတစ္ေယာက္။သူ႕အတြက္ စိတ္မျကည္စရာပင္။အဲ႔ေကာင္က မေကသီေမာင္ ကုိေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းလုိ့သိရတယ္ဆရာ။ ရန္ကုန္ကေနအလည္လာတာတဲ႔။ဒီေကာင့္ကုိပညာေပးလုိက္ရမလားဆရာ။ေနပါေစ ခဏေစာင့္ျကည့္လုိက္ဦး။လုိအပ္ရင္ေျပာမယ္။ညေနက်လ်ွင္ေတာ့ေကသီႏြယ္တုိ႔အိမ္အလည္သြားရင္းေလ့လာမွလုိ့ အုိက္ပန္ေတြးလုိက္ပါတယ္။အုိက္ပန္ကားေကသီႏြယ္မိဘမ်ားလက္ထက္ကတည္းကေကသီႏြယ္အေဖအေမတုိ႔ျဖင့္ရင္းႏွီးသျဖင့္ေကသီႏြယ္တုိ့အိမ္ကုိမျကာခဏသြားလည္ေလ့ရွိပါတယ္။သူေကသီႏြယ္ကုိခ်စ္ေရးဆုိခဲ႔တာျကာျပီျဖစ္ျပီးဖြင့္ေျပာလုိကတုိင္း ေကသီႏြယ္ကျငင္းေနတာမုိ့သူက်ိတ္မႏုိင္ခဲမရျဖစ္ေနရပါတယ္။(၁၀)ေနရာကားေတာင္ႀကီးျမိဳ႕ကဟုိတယ္တစ္ခုရဲ႕ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခန္းအတြင္း။အရမ္းခ်စ္တာဘဲ ခေလးရာ။ကုိကုိေလးလက္ေတြက ႏုိႏုိလြင္ရဲ႔ခႏၶာကုိယ္ေလးကုိအသားကုန္ဖက္ထားသည္။လြတ္ပါဦးကုိကုိရယ္ ႏုိႏုိ အသက္ရႈက်ပ္လွျပီ။တကယ္ေတာ့ကုိကုိေလးတစ္ေယာက္ႏုိႏုိလြင္ရွိရွာေတာင္ၾကီးျမိဳ႕သုိ့အရဲစြန့္ျပီးလာခဲ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။ႏုိႏုိလြင္ကားကုိကုိေလးထက္ငယ္သည္။လြန္ခဲ႔ေသာတစ္ႏွစ္ေလာက္က ႏုိႏုိလြင္ကုိကုိေလးတုိ့ျမိဳ႕မွသူမဦးေလးတုိ့လင္မယားထံအလည္လာရင္းကုိကုိေလးနဲ႔ရခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။အမျဖစ္သူမသိေအာင္ လက္မွတ္ထုိးျပီးယူထားျပီးျပီႏုိႏုိလြင္ကုိ။ႏုိႏုိလြင္ရဲ႕မိဘေတြလည္းဒါကုိမသိၾက။ကုိကုိေလးရဲ႕လက္ေတြက ႏုိႏုိရဲ႕သားျမတ္ေတြကုိဆုတ္နယ္ေနသည္။ႏုိႏုိအဖုိ့လဲခ်စ္ေသာကုိကုိကုိင္တြယ္တာမုိ့ႀကည္ျဖဴစြာခံယူပါသည္။ျပြတ္ အုိ ႏုိႏုိသားျမတ္ေလးကုိိ ကုိကုိစုိ့ေတာ့ႏုိႏုိအသည္းေတြယားသြားသည္။အုိကုိကုိငယ္ငယ္တုန္းကေကာင္းေကာင္းမစုိ့ခဲ႕ရလုိ့ပါ။အုိ ကုိကုိေနာ္ ေတာက္တီးေတာက္တဲ႔ ႏုိႏုိရွက္တယ္။ရွက္တယ္လုိ့သာေျပာတယ္ ႏုိႏုိရင္ကုိပင္ပုိေကာ့ထားမိသည္။ခ်စ္တဲ႔ကုိကုိစုိ့တာဘဲေလ စုိ့ေပ့ေစေပါ့။ႏုိႏုိရဲ႕ေပါင္ခြႀကားကုိလဲ ကုိကုိက လက္ျဖင္ပြတ္ေပးေနသျဖင့္ႏုိႏုိရင္ထဲဖလပ္ဖလပ့္ျဖစ္လာသည္။ကုိကုိ လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ေလ။မ်က္လုံးကုိမွိတ္ထားရင္းရွက္ရွက္နဲ႔ တုိးတု္းေလးေျပာလုိက္ေသာအသံေလးကုိ ကုိကုိေလးႀကားရျပီးေနာက္မွာေတာ့။ခ်စ္ေသာ ကုိကုိရဲ႕လက္ေတြကႏုိႏုိထမိန္ေလးကုိဆြဲခြ်တ္ေနတာကုိခံစားရသည္။ ကုိကုိခ်ြတ္ရလြယ္ေအာင္သူမတင္ပါးေလးေတြကုိအသာႀကြေပးလုိက္သည္။ကုိကုိကထမိန္ကုိ ကုတင္ေနာက္ဖက္ကုိပုိ့လုိက္ျပီ။သူမေျခေထာက္ေလးကုိကားေပးလုိက္ခ်ိန္မွာကုိကုိကပုဆုိးကုိခြ်တ္လုိက္ေတာ့ ကုိကုိရဲ႕ေပါင္ၾကားကဒုတ္ၾကီးတန္းေနတာကုိျမင္ျပီး ႏုိႏုိရွက္တာေၾကာင့္မ်က္လုံးကုိမွိတ္ထားလုိက္ပါတယ္။အေတြ႕အႀကံဳရျပီးသားဆုိေပမဲ႔ႏုိႏုိအဖုိ့ ရင္ေတြခုန္လာပါတယ္။(၁၁)အေမ့ႏုိႏုိေပါင္တံေလးေတြကုိျဖဲလုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာႏုိႏုိကလည္းကုိကု္ိ့ေက်ာကုိဖက္ျပီးကုိကုိခါးကုိသူမေျခေထာက္နဲ႔ခ်ိတ္လုိက္ပါတယ္။ကုိကုိ့ဒုတ္ၾကီးကသူမေရႊၾကဳတ္အဝကုိေတ့လုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာသူမရင္ေလးတဖုိဖုိျဖစ္သြားပါတယ္။အင့္ ႔ကုိကုိဒုတ္ၾကီးကသူမေရႊၾကဳတ္ႏွစ္ျခမ္းကုိထုိးေဖာက္ျပီး အထဲကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္လာပါတယ္။သူမနာက်င္သေယာင္ခံစားရေပမဲ႔ကုိကုိဒုတ္ႀကီး့ဖည္းျဖည္းခ်င္းထုိးသြင္းေနတာကုိအားမရေတာ့ပါဘူး။ကုိကုိကုိ့ဖက္ျပီးခါးကုိေကာ့လုိက္ပါတယ္။ျမန္ျမန္လုပ္ေပးပါေတာ့ကုိရယ္ ႏုိမေနတတ္ေတာ့ဘူး။ကုိကုိေလးကလည္းသူ့ဒုတ္ႀကီးကုိႏုိႏုိရဲ႕က်ဥ္းက်ပ္လွတဲ႔ေရႊၾကဳပ္ေလးထဲကုိသြင္းလုိက္ထုပ္လုိက္နဲ႔အစြမ္းကုန္သမေတာ့တာေပါ့။စီးက်ပ္ေနတဲ႔ႏုိနုိရဲ႕ ေရႊၾကဳပ္အသားမ်ွင္ေတြကလည္းသူ႕ဒုတ္ႀကီးကုိအတင္းကုိဆြဲစုပ္ေနပါတယ္။အခ်က္ ၄၀ ေလာက္မွာ သူ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကပုိသြက္လက္လာသလုိႏုိႏုိရဲ႕လက္ေတြကလည္းသူ႕ေက်ာျပင္ေတြကုိဖက္တြယ္တာပုိအားပါလာျပီး ကုတ္ျခစ္လာပါတယ္။ႏုိႏုိေရာသူေရာျပီးခါနီးျပီျဖစ္လုိ့အားကုန္ေဆာင့္ရင္းေနာက္ထပ္အခ်က္ ၅၀ ေလာက္အေရာက္မွာႏုိႏုိခါးေကာ့တက္လာျပီးတအင္းအင္းညဥ္းညဴသံေလးထြက္ေပၚလာသလုိသူလည္းသူ႔ဒုတ္က အခ်စ္ရည္ေတြကုိ ႏုိႏုိေရႊၾကဳပ္အတြင္းနံရံေတြကုိျဖန္းပက္ေနပါတယ္။သူတုိ့ႏွစ္ေယာက္ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာအခန္းထဲမွာရွိေနတဲ႔တီဗြီက သတင္းမွာ အထူးသတင္းတစ္ရပ္လာေနတာကုိႏွစ္ေယာက္လုံးမသိလုိက္ပါဘူး။ထုိသတင္းကေတာ့ေလးစားအပ္ပါေသာမိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ား မုိးေလဝသ အေရးေပၚသတင္းတစ္ရပ္ကုိေၾကျငာပါမယ္။*****အမည္ရွိ မုန္တုိင္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိစတင္ဝင္ေရာက္လာျပီျဖစ္ျပီး။ေနာက္ ၇၂ နာရီအတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္း အလယ္ပုိင္းေဒသေတြကုိဝင္ေရာက္လာမွာျဖစပါတယ္။ဒါေၾကာင့္မုန္တုိင္းျဖတ္သန္းႏုိင္တဲ႔ျမိဳ႕ေတြျဖစ္တဲ႔*** ျမိဳ႕မ်ား။ ျမိဳ႕သာျမိဳ႕တုိ့မွာေနထုိင္ၾကတဲ႔မိဘျပည္သူမ်ားအေနနဲ႔မုန္တုိင္းသတိရွိၾကဖုိ့**-*—*****တကယ္လုိ့မ်ားကုိကုိေလးသာထုိသတင္းကုိနားေထာင္မိရင္မုန္တုိင္းျဖတ္မဲ႔ျမိဳ႕ေတြမွာ သူ့ျမိဳ႕ပါေနတာကုိသိခဲ႔ရင္ျဖင့္။(၁၂)စစ္ေသြးက ဘုရားေပၚမွဆင္းခဲ့သည္။မေကသီႏြယ္တုိ့လမ္းထိပ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာရွိတာျဖစ္တယ္။သူညေနတုိင္းလမ္းေလ်ွာက္ျဖစ္ေတာ့ပန္းအျမဲကပ္ျဖစ္တာေပါ့။မေကသီႏြယ္တုိ့ရပ္ကြက္ကလူရွင္းျပီးျမိဳ႕စြန္က်သည္။ျခံေတြကလည္းက်ယ္ေတာ့တစ္ျခံႏွင့္တစ္ျခံေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္ရသည္။သူေတြးရင္းေငးရင္းလမ္းေလွ်ာက္လာစဥ္သူ႔ေရွ႕မွာဆုိင္ကယ္ႏွစ္စီးကပိတ္ရပ္လုိက္သည္။ဘာလဲဟလုိ႔သူေတြးလုိက္သည္။ဆုိင္ကယ္ေပၚမွဆင္းလာေသာလူ(၄)ေယာက္။ဒီမွာ…ေကသီႏြယ္အိမ္မွာတည္းေနတာမင္းလား။ဟုတ္ပါတယ္ ဘာကိစၥမ်ားရွိလုိ႔လဲမသိဘူးခင္ဗ်။ပုံစံေတြၾကည့္ရတာေတာ့သိပ္မဟုတ္ခ်င္။သူ႔နားကပ္လာသည့္ပုံကုိမသကၤာ။အႏၱရာယ္အေငြ႔အသက္ကုိသူရေနျပီ။လက္ခနဲျမင္လုိက္ရေသာ္လည္း ရုတ္တရက္မုိ့သူေရွာင္ေသာ္လည္းလက္ေမာင္းကုိဓါးကပြတ္ဆြဲသြားသည္။ေသြးမ်ားျဖာထြက္သြားသည္။သူ႔ေသြးမ်ားဆူသြားျပီ။တကယ္ေတာ့စစ္ေသြးကလည္းေခသူမဟုတ္ပါ။ေနာက္ကလူသူ႕ဆီ၀င္အလာမွာ ေရွာင္လုိက္ျပီး ဒူးျဖင့္ပစ္တုိက္လုိက္သည္။အြတ္ခနဲမည္သံႏွင့္အတူထုိလူေမွာက္သြားသည္။တစ္ေယာက္ကသူ႔ကုိေျပးကန္စဥ္ေရွာင္လုိက္ျပီး မ်က္ခြက္ကုိတံေတာင္ႏွင့္ေကြ်းလုိက္သည္။ထုိအခ်ိန္မွာပင္သူ႔ကုိ တစ္ေယာက္က ဒုတ္ျဖင့္၀င္ရုိက္လုိက္သည္။သူ႔ေျခေထာက္ေတြေခြညြတ္ၾကသြားသည္။ေခါင္းမွေသြးစက္မ်ားက်ဆင္းကာမူးေ၀လာသည္။မင္း..ေနာက္တစ္ခါ.ေကသီႏြယ္နဲ႔ေ၀းေ၀းေနဆုိေသာစကားကုိၾကားလိုက္ရသည္။တစ္ေလာကလုံးအေမွာင္က်သြားျပီ။သူသတိမလစ္ခင္သူ႔ဆီေျပးလာေသာေျခသံမ်ားႏွင့္ထုိလူဆုိးမ်ားဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ျပီး ထြက္ေျပးသည့္အသံ။(၁၃)မမ နားခ်င္နားလုိက္ေတာ့ေလရတယ္ ေခ်ာေခ်ာအမဘဲဆက္ေစာင့္လုိက္မယ္။ဆရာဝန္ၾကီးကစိတ္ခ်ရေသာအေျခအေနသုိ့ေရာက္ရွိသြားျပီလုိ႕ဆုိတာေတာင္မွ စိတ္ပူေနေသးေသာ မမေကသီႏြယ္ကုိၾကည့္ျပီးေခ်ာေခ်ာ ရီလည္းရီခ်င္မိသည္။သနားလည္းသနားမိသည္။ကုိစစ္ေသြးကုိလမ္းထိပ္မွာရုိက္ခံရသည္လုိ့ ရပ္ကြက္ထဲမွလူေတြလာေျပာကတည္းက မမေကသီႏြယ္စိတ္ေတြအလြန္အမင္းလႈပ္ရွားေနတာသူမသိသည္။ကုိစစ္ေသြးကသတိမရေသးေပမဲ႔စုိးရိမ္စရာေတာ့မရွိေတာ့။ေဆးရွိန္ေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ေကာ္ဖီသြားဝယ္လုိက္ဦးမယ္ မမ။ေကာင္းသားဘဲ ေခ်ာေခ်ာေရ။ေခ်ာေခ်ာက ေဆးရုံဝင္းအျပင္ဖက္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာေကာ္ဖီသြားဝယ္ေနသည္။ေကသီႏြယ္ကားစစ္ေသြးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ေနသည္ ေခါင္းမွာပတ္တီးစီးထားေသာ္လည္း စစ္ေသြးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ရင္းသူမကုိယ္သူမဘာလုပ္မိလုိက္မွန္းမသိ။ၿပီးမွ အုိလုိ႔သူမဘာသာေရ႐ြက္လုိက္ပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္ သူမစစ္ေသြးမ်က္ႏွာေလးကုိအနမ္းေပးလုိက္မိတာပါ။သူမကုိယ္သူမလည္းဒါမ်ဳိးလုပ္မိလုိက္တဲ႔အေပၚရွက္မိသြားပါတယ္။ေကာ္ဖီဝယ္ျပီးျပန္လာတဲ႔ေခ်ာေခ်ာဟာမေကသီႏြယ္ ကုိစစ္ေသြးမ်က္ႏွာကုိ အနမ္းေပးလုိက္တာကုိျမင္လုိက္ရပါတယ္။အဟမ္း႕႕႕ႈအေမ့ ရုတ္တရက္ေခ်ာင္းဟန့္သံေၾကာင့္ေကသီႏြယ္တစ္ကုိယ္လုံးတုန္တက္သြားပါတယ္။ေခ်ာေခ်ာရယ္ အသံမေပးဘာမေပးနဲ႕။ခစ္ခစ္ အားလုံးျမင္လုိက္တယ္ မမေကသီ။အုိ မမေကသီႏြယ္မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားပါတယ္။ရွက္မေနပါနဲ႔မမရယ္ ေခ်ာေခ်ာနားလည္ပါတယ္မမေကသီသူ႔ကုိခ်စ္ေနတယ္ဆုိတာ။အုိ ရွက္လုိက္တာေနာ္ ေကသီႏြယ္စိတ္ထဲကေ႐ြက္လုိက္ပါတယ္သူခုိးလူမိတဟ္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးေပါ့လုိ့လဲ ေတြးလုိက္မိပါတယ္။(၁၄)သူမသိပါေစနဲ႕ေနာ္ေခ်ာေခ်ာစိတ္ခ်ပါမမရဲ႕။မမ ဒီေန႔ညမုန္တုိင္းတုိက္ႏုိင္တယ္မမ။ မေန့ကမုိးေလဝသသတင္းမွာပါတယ္။ဟုတ္လား ေခ်ာေခ်ာဟုတ္တယ္မမ ဦးဘေမာင္တုိ့ရွိပါတယ္မစုိးရိမ္ပါနဲ႕။ေကသီႏြယ္ကားစိတ္ေအးသြားပါျပီ။ညေနက်ရင္ အိမ္မွာ သိမ္းစရာေလးေတြသိမ္းဖုိေခ်ာေခ်ာျပန္လုိက္မယ္မမ။ေခ်ာေခ်ာကားမမေကသီႏြယ္ထံခြင့္ေတာင္းလုိက္သည္။ခြင့္ျပဳခ်က္လဲရတာနဲ႔သူမလည္း သူမအိမ္ကုိတန္းမျပန္ျဖစ္ေသး။တကယ္ေတာ့ေခ်ာေခ်ာကလည္းရည္းစားရွိသည္။သူမရည္းစားက သူမတုိ့လမ္းထဲကပင္။ကုုိမင္းေမာင္တဲ႔။ဒီျမိဳ႕မွာတာဝန္က်ေနေသာဝန္ထမ္းတစ္ဦးပင္။ေခ်ာေခ်ာေစ်းသြားတုိင္းကုိမင္းေမာင္ကလည္းလမ္းေလ်ွာက္ထြက္သည့္အခ်ိန္တုိက္ဆုိင္ေနသည္။ပထမေတာ့မရင္းႏွီးပါ။ေနာက္ေတာ့ မ်က္မွန္းတန္းရင္းႏွီးရာမွအစ ခင္မင္ျပီးအဆင့္တက္ကာသမီးရီးစားအျဖစ္ေရာက္ရွိခဲ႔သည္။ဒီေန့ကုိမင္းေမာင္ကလဲ ရုံးပိတ္ရက္ေလ်ွာက္လည္ၾကရန္ခ်ိန္းထားသည္။ေခ်ာေခ်ာကားဆႏၵေတြေစာေနျပီ။သူမစိတ္ထဲမွာ ကုိစစ္ေသြးေရာ မမေကသီႏြယ္ေရာညမုန္တုိင္းတုိက္ႏုိင္သည္ဆုိတဲ႔သတင္းေရာအားလုံးေမ့သြားျပီ။သူမသိေနတာတစ္ခုဘဲရွိသည္ခ်စ္ေသာကုိမင္းေမာင္ဆီ ျမန္ျမန္သြားျပီး ျမိဳ႕အႏွံေလ်ွာက္လည္ဖုိ့ေလ။(၁၅)ေခ်ာရယ္ ကုိယ္တုိ႔အတူတူေနခ်င္ျပီဟင္းေနာ္ လူဆုိးကုိမင္းေမာင္ႀကီးက ေျပာလည္းေျပာရင္းသူမရင္သားေတြကုိလည္းသူ့့လက္နဲ႔ဆုပ္နယ္ေနတာကုိး။ေနရာကျမဳိ့ကအတြဲေတြ က်က္စားရာနယ္ေျမ။အရိပ္ေကာင္းျပီးအကာအကြယ္ေကာင္းသည့္ေနရာဆုိေတာ့လူသူသိပ္မျမင္ႏုိင္။ေခ်ာေခ်ာရင္ခုန္သံျမန္လာျပီ။အုိကုိကုိ မေကာင္းဘူးကြာ။ခ်စ္လုိ့ပါ ေခ်ာရယ္။မင္းေမာင္ကားေခ်ာေခ်ာရဲ႔ေနာက္မွဖက္လုိက္ျပီး ေခ်ာေခ်ာရဲ႔ထမိန္ၾကားထဲလက္ႏႈိက္ကာေပါင္တံေတြကုိပြတ္ေပးေနသည္။ဆိတ္ကြယ္႐ာအရပ္မွာဖုိႏွင့္မထိေတြ႔လ်ွင္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိေသာသေဘာသဘာဝအတုိင္း။မၾကာမီအခ်ိန္မွာေတာ့ေခ်ာေခ်ာရဲ႔ကုိယ္ေလးကသစ္ပင္ကုိမွီေနျပီးကုိမင္းေမာင္က သူမအေပၚမွမုိးကာအုိ ကုိမင္းေမာင္ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးက သူမေရႊၾကဳတ္ထဲမွာတစ္ဆုံးစုိက္ဝင္ေနျပီ။ေခ်ာေခ်ာႏွင့္အနမ္းခ်င္းဖလွယ္ရင္းမင္းေမာင္က အားကုန္ၾကံဳးေတာ့သည္။အင္းအင္း စြပ္စြပ္ ရွီးရွီး ဘတ္ဘတ္မင္းေမာင္ ဒုတ္ၾကီးႏွင့္ေခ်ာေခ်ာေရႊၾကဳတ္ထိေတြ႔သံကစည္းခ်က္မွန္မွန္ထြက္ေပၚေနသည္။၁၅ မိနစ္ေလာက္အႀကာမွာေတာ့ေခ်ာေခ်ာလက္ေတြကမင္းေမာင္ေက်ာကုိအသားကုန္ဖက္လာျပီးမင္းေမာင္ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္းသူမကလည္းေအာက္မွခါးကုိေကာ့ေကာ့လာတာေတြ႔ရသည္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ႏွစ္ဦးသား တအင္းအင္းညဥ္းညဴသံမ်ားနဲ႔အတူ ေခ်ာေခ်ာမ်က္ႏွာေလးရႈံ့သြားကြာအအ ဆုိေသာအသံေလးထြက္ေပၚလာသည္။တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းျခင္းေတ့ကာနမ္းေနၾကျပီးမင္းေမာင္က ထရပ္ကာပုဆုိးကုိျပင္ဝတ္လုိက္သလုိေခ်ာေခ်ာကလည္း ေျပေလ်ာ့ေနေသာဆံပင္ေတြနဲ႔တြန့္ေက်သြားေသာ ထမိန္အက်ီမ်ားကုိသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနသည္။ထုိ့ေနာက္ထုိေနရာမွႏွစ္ဦးသားထ၍ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့သည္။ သူတုိ့ႏွစ္ဦးထြက္ခြာသြားျပီးတစ္နာရီခန့္အႀကာမွာေတာ့ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးမဲေမွာင္လာျပီးေလျပင္းေလးေတြတျဖည္းျဖည္းတုိက္ခတ္လာသည္။မုိးစက္မုိးေပါက္ေတြက်ဆင္းလာျပီးေနာက္ပုိမုိျပင္းထန္လာေသာ ေလျပင္းမ်ားကားဒီျမိဳ႕ေလးဆီသုိ့က်ေရာက္လာေခ်ျပီ။(၁၆)ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး မဲေမွာင္သြားသည္။သစ္ပင္သစ္ကုိင္းက်ဳိးက်သံ ျပိဳလဲသံေတြထြက္ေပၚလာပါတယ္။ေကသီႏြယ္လည္းအခန္းျပဴတင္းတံခါးေတြပိတ္လုိက္ပါတယ္။ေကသီႏြယ္လည္းေၾကာက္လာပါတယ္။ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးဘာမွမျမင္ရပါဘူး။ေကသီႏြယ္လည္းေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လူနာကုတင္ေပၚကစစ္ေသြးကုိယ္ကုိအတင္းဖက္ထားမိပါတယ္။စစ္ေသြးလည္း သတိရလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္လုိ့ျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူး။ဒါေပမဲ႔ခဏတြင္းမွာဘဲ သူအေျခအေနကုိသေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ မုန္တုိင္းက်ေနတာပါ။ေတာ္ေတာ္အားေကာင္းတဲ႔မုန္တုိင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆုိတာသိလုိက္ပါတယ္။ေဆးရုံတစ္ခုလုံးလည္းေအာ္သံေတြငုိသံေတြဆူညံေနပါတယ္။စစ္ေသြးအားယူျပီးထလုိက္ပါတယ္။ေကသီႏြယ္က စစ္ေသြးကုိယ္ကုိတြဲျပီးထုိင္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ေျဖးေျဖးထေနာ္ေမာင္ေလး။ဝုန္း အေမ့ေကသီႏြယ္တုိ့ယူထားတဲ႔သီးသန့္လူနာခန္းေပၚကုိ သစ္ကုိင္းအၾကီးတစ္ခုက်ဳိးျပီး လာရုိက္တာေၾကာင့္ ေကသီႏြယ္လန့္သြားတာပါ။အသားေလးေတြတုန္ျပီးေၾကာက္ေနတဲ႔မမေကသီႏြယ္ကုိၾကည့္ျပီးစစ္ေသြးစိတ္ထဲမွာဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး။ မမေကသီႏြယ္ကုိဖက္လုိက္ျပီးမမ အရမ္းေႀကာက္ေနလားလုိ့ေမးလုိက္ပါတယ္။ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာရင္ထဲရွိတာေတြျဖစ္တတ္တဲ႔အတုိင္းေကသီႏြယ္ကလဲ စစ္ေသြးရဲ႕ရင္ကုိမ်က္ႏွာအပ္လုိက္ျပီး။ေမာင္ရွိေနရင္ မမမေၾကာက္ပါဘူးလုိ့ေျပာလုိက္ပါတယ္။စစ္ေသြးလဲ မမေကသီႏြယ္ကုိယ္ေလးကုိပုိတုိးဖက္လုိက္ျပီး မမေကသီႏြယ္ေခါင္းက ဆံႏြယ္ေလးေတြကုိလက္နဲ႔အသာအယာပြတ္ေပးေနပါတယ္။မမေကသီႏြယ္ရဲ႕ပါးကသနပ္ခါးရနံ႕ေလးေတြနဲ႔ကုိယ္သင္းရနံ႕ေလးေတြက သူ့စိတ္ကုိၾကည္ႏူးေစပါတယ္။သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဟာတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ဖက္တြယ္ရင္းအျပင္မွာတုိက္ေနတဲ႔ ေလမုန္တုိင္းကုိယာယီေမ့သြားပါတယ္။(၁၇)မုန္တုိင္းတုိက္ျပီးေနာက္တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ.။ေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ ညဘက္တစ္ေရးႏုိးလာစဥ္ မမေကသီႏြယ္အခန္းမွအသံမ်ားအနည္းငယ္ထြက္လာသျဖင့္ မမေလးဘာလုပ္ေနပါလိမ့္လုိ့ဒီအခ်ိန္ၾကီးမမေလးဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ဟု ေတြးလုိက္မိသျဖင့္အခန္းဘက္သုိ့သူမအသာသြားလုိက္သည္။သုိ့ေသာ္အခန္းထဲမွထြက္ေပၚလာေသာအသံေၾကာင့္သူမေျခလွမ္းရပ္သြားသည္။အခန္းထဲမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံကားခ်စ္လုိက္တာမမရယ္…အုိ ေမာင္ေနာ္အရမ္းကဲတာဘဲသိလား။ခ်စ္လုိ့ပါမမရယ္။ေခ်ာေခ်ာႏုိးသြားလုိက္မယ္…ေမာင္ရဲ႕။ႏုိးႏုိး…အမ္ ကုိစစ္ေသြးအသံဘဲ။ခ်က္ဆုိနားခြက္ကမီးေတာက္ေသာ ေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ဒီအေျခအေနကုိသေဘာေပါက္သြားသည္။ဒါေသြးရုိးသားရုိးအေျခအေနမဟုတ္ေတာ့။ခ်စ္လုိ႔ မ၀ေသးဘူးလားေမာင္…ေန့လည္ကလဲ….ခစ္ခစ္။မမေလးအသံကလည္း ညဳတုတု အသံေလးေပါက္ေနသည္။အိေျႏၵၾကီးေသာ မမေလးတစ္ေယာက္ကုိစစ္ေသြးႏွင့္မွ စ်ာန္ေလ်ွာသြားသည့္သေဘာရွိသည္။ေခ်ာေခ်ာလည္း ဒီကိစၥမွာအေတြ႔အၾကဳံရွိသည့္သူဆုိေတာ့ဧည့္ခန္းမွ ေရခဲေသတၱာထဲက ေရေအးေအးေလးထုတ္ေသာက္မည္ဟူေသာစိတ္ကူးက သူမေခါင္းထဲမွေပ်ာက္သြားသည္။အခန္းထဲကုိ ဘယ္လုိေနရာကေနေခ်ာင္းရမလဲဆုိတာ လုိက္ရွာေနမိသည္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမစိတ္ကူးရသြားသည္။မမေလးအခန္းေဘးမွကုိကုိေလးရဲ႕အခန္းထဲသို့။အခန္းက သစ္သားေတြနဲ႔ကာရံထားေသာေၾကာင့္ မၾကာမီမွာပင္ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္အေပါက္ေသးေသးေလးတစ္ေပါက္ကုိ ေခ်ာေခ်ာရွာေတြ့သြားေလသည္။(၁၈)ျမင္ေတြ႕လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းကေခ်ာေခ်ာရင္ကုိစိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။မမေလးရဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ ကုိစစ္ေသြးႏွင့္ မမေလးေကသီႏြယ္ကားႏွစ္ေယာက္လုံး မိေမြးတိုင္းဖေမြးတုိင္းပင္။မမေလးကား တစ္ကုိယ္လုံးခြ်တ္ထားေသာေၾကာင့္ ၀င္း၀ါစုိေျပေနေသာမမေလးရဲကခႏၶာကုိယ္နဲ႔ ကုိစစ္ေသြးရဲ႕ ေယာက်ၤားပီသေသာခႏၶာကုိယ္ကုိယ္ႏွစ္ခုပူးကပ္ေနတာကုိ ျမင္လုိက္ရေတာ့လင္မယားလုပ္တမ္းကစားေနၾကျပီဆုိတာ ေခ်ာေခ်ာသိလုိက္သည္။ဒါမ်ဳိးကေခ်ာေခ်ာကလည္းကစားေနၾကေလ။ကုိမင္းေမာင္ၾကီးနဲ႔။အုိေမာင္..ဘုန္းနိမ့္လုိက္မယ္ကြယ္…ခ်စ္လုိ႔ပါမမရဲ႔.။မမေလးေကသီႏြယ္ရဲ႕ ၀င္း၀ါစုိေျပေနတဲ့ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကုိကုိစစ္ေသြးမ်က္ႏွာအပ္လုိက္တာကုိေခ်ာေခ်ာျမင္ရပါတယ္။ခဏဘဲရွိေသးတယ္..မမေလးမ်က္ႏွာေလးရွုံ႕သြားျပီးေပါင္တံကုိစိလုိက္တာျမင္ရပါတယ္။ေတာ္…ေတာ္.ပါေတာ့ေမာင္ရယ္…မမ..အ.အဆုိတဲ့အသံေလးထြက္လာျပီး တစ္ကုိယ္လုံးတြန္႔လိမ္ေနတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။ဒါေပမဲ့ကုိစစ္ေသြးရဲ႕လက္ေတြက မမေလးေပါင္တံေတြကုိ ဖိထားျပီးမမေလးရဲ႕ေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ ေသခ်ာကုိမႈတ္ေပးတဲ့အခါမွာမမေလးတစ္ေယာက္ ကုိစစ္ေသြးဆံပင္ေတြကုိ အတင္းဆြဲဆုပ္ကုိင္ထားျပီးႏႈတ္ခမ္းေလးကုိလည္း ေပါက္လုမတတ္ကုိက္ထားတာကုိေတြ႕ရပါတယ္။မမေလးေပါင္တံေတြ နဲ႔ တင္ပါးေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာကုိေတြ႕ရပါတယ္။မမေလးမေျပာနဲ႔.ေဘးအခန္းကေခ်ာင္းေနတဲ့ေခ်ာေခ်ာေတာင္မွအသည္းထဲစိမ့္သြားျပီး ဆီးသြားခ်င္သလုိလုိေတာင္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မမေလးရဲ႕ျဖဴေဖြးေနတဲ့ လည္တုိင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကအေၾကာစိမ္းေလးေတြေတာင္ေထာင္ထလာျပီးကုိစစ္ေသြးေခါင္းကုိအသားကုန္ဆုပ္ကုိင္ကာ တုန္ေနတဲ့ေပါင္တံေလးေတြျငိမ္သက္သြားကာေခါင္းကုိဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့လက္ေျပေလ်ွာ့သြားတာေၾကာင့္မမေလးျပီးသြားျပီဆုိတာကုိ ေခ်ာေခ်ာသိလုိက္ပါတယ္။(၁၉)ဟူး စစ္ေသြးကား အနည္းငယ္ေမာသြားသည္။မမေကသီႏြယ္ကုိ သူစိတ္ပါလက္ပါပင္မႈတ္ေပးခဲ့တာေလ။၀င္း၀ါစုိေျပေနေသာ မမေကသီႏြယ္ရဲ့ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းအလယ္ကေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ သူမရြံမရွာပင္ မႈတ္ေပးခဲ့သည္။မမက ရွက္ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္။ေမာင္…မေကာင္းဘူးကြယ္..လုိ႔သူ႔ကုိတုိးတုိးေလးေျပာလုိက္ပါတယ္။ဟင္း..ဟင္း..ဒါအစဘဲရွိေသးတယ္..မမရဲ႕အုိ…ေကသီႏြယ္ကား သူမေရႊၾကဳပ္အ၀ကုိ လာေတ့ေနေသာစစ္ေသြးရဲ႕ ဒုတ္ၾကီးကုိ ၾကည့္ရဲ႕ သူမဆီးသြားခ်င္သလုိလုိပင္စိမ့္တက္သြားသည္။ေန့လည္က သူမသူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ရင္း ဒီဒုတ္ၾကီးကသူမေရႊၾကဳပ္ေလးပါကင္ကုိ ဖြင့္သြားခဲ့သည္။ပါးပင္ အနမ္းမခံခဲ့ရဘူးေသာ သူမအဖုိ့ စစ္ေသြးနဲ႔က်မွစိစိညွက္ေက်ရုံမက ေရႊၾကဳပ္ေလးပါကင္ပါ အဖြင့္ခံလုိက္ရသည္။သုိ႔ေသာ္ သူမအရမ္းကုိေက်နပ္ပါသည္။ခ်စ္ေသာ ေမာင့္အတြက္ လုိက္ေလ်ာေပးခဲ့ရတာကုိ။အေမ့..သူမႏႈတ္မွအသံေလးထြက္သြားသည္။ေမာင့္ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးက သူမေရႊၾကဳပ္ထဲကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း၀င္လာေနသည္။သူမေရႊၾကဳပ္အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကုိ ပြတ္တုိက္မႈေၾကာင့္ က်င္လာသည္။သူမေရႊၾကဳပ္ ႏွစ္ျခမ္းရဲ႕ အေၾကာမွ်င္ေလးမ်ားကလည္း ဒုတ္ၾကီးကုိအလုိလုိညွစ္ထားက ဆြဲစုပ္ေနမိသည္။ေမာင္က သူမေရႊၾကဳပ္တစ္ဆုံးကုိ ဒုတ္ၾကီးကုိနစ္ျမဳပ္ထားလုိက္ျပီး။သူမကုိငုံ႔ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္လုိက္သည္။ေကသီႏြယ္လည္းအျပန္အလွန္နမ္းရင္း မၾကာမီမွာစစ္ေသြးက သူမသားျမတ္ကုိ စုိ႔လုိက္သည္။ျပြတ္..အုိ…..ၾကည့္စမ္း..လူဆုိးေလး..ငယ္ငယ္ကႏုိ႔မစုိ့ခဲ့ရဘူးထင္တယ္။ဒါေပါ့…မမရဲ႕…ေန့တုိင္းစုိ့မွာ..အြန္း…ေၾကာက္စရာၾကီး….ဟင္းဟင္းေၾကာက္စရာက အခုမွလာမွာ….သူမေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေမာင့္ခါးကုိခ်ိတ္လုိက္သည့္အခ်ိန္မွာေမာင္ကလည္း သူမေရႊၾကဳပ္ထဲကုိ ဒုတ္ၾကီးကုိ သြင္းလုိက္ထုတ္လုိက္ျဖင့္ေဆာင့္ေတာ့သည္။ေမာင့္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း ေမာင့္ေဘာႏွင့္ သူမဆီးခုံေလးကတဘတ္ဘတ္ရိုက္ခတ္ေနသလုိ…သူမတစ္ကုိယ္လုံးလဲတိမ္ေတြထဲမွာ လြင့္ေမွ်ာေနသလုိ ခံစားရသည္။မၾကာမီမွာေတာ့ ေမာင္ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း သူမကလည္းေအာက္မွာ ခါးေလးကုိ ေကာ့ေကာ့ျပီး ခံေပးေနမိသည္။တစ္ဖက္အခန္းမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေခ်ာေခ်ာလည္း စိတ္ေတြမရုိးမရြျဖစ္ကာ သူမထမိန္ထဲသုိ့လက္ကုိထုိးထည့္ကာသူမပိပိကုိပြတ္ေပးေနရင္း သူမ၀တ္ထားေသာထမိန္မွာ အရည္ၾကည္ေတြစိမ့္ထြက္မွႈေၾကာင့္စုိရြဲသြားျပီး အကြက္ၾကီးျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။(၂၀)မမေကသီႏြယ္ကား ဒီေန႔ပြဲရုံခဏသြားသည္။စစ္ေသြးဒီေန႔ေတာ့လုိက္မသြားျဖစ္။ရန္ကုန္မွ သူ႔အလုပ္ေတြကုိလည္းပစ္ထားတာၾကာျပီ.။တပည့္ျဖစ္သူက သူ႔ကုိ အီးေမးလ္ျဖင့္ စာရင္းမ်ားပို့ထားသျဖင့္ျမိဳ႔ထဲက ကြန္ျပဴတာဆုိင္မွာသြားထုတ္ရမည္။ျပီးေတာ့ ရဲစခန္းကလည္းေခၚထားေသးသည္။သူ႔ကုိ ရုိက္နက္သြားေသာတရားခံမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဖြင့္ထားသည့္အမႈကိစၥ။ဒါေၾကာင့္မုိ႔သူမလုိက္သြားျဖစ္.တူတူ…အိပ္ေထာင္ထဲထည့္ထားေသာ ဖုန္းမည္လာသျဖင့္စစ္ေသြးက ဖုန္းကုိ ထုတ္ျပီးၾကည့္လုိက္သည္။ဘယ္သူပါလိမ့္…ေၾသာ္..ကုိကုိေလးဖုန္းဘဲဟ။ကုိကုိေလး..ေျပာ.စစ္ေသြး မမ အလုပ္သြားျပီလား။သြားျပီဟ…ဒါနဲ႔မျပန္လာေသးဘူးလား ကုိကုိေလးရ.။ဟီးဟီး..အဲ့ဒါဘဲေျပာမလုိ႔ကြ။အမွန္က ငါ့ေဆာ္ဆီသြားတာ. အခုျပန္လာရင္တစ္ခါတည္းေခၚခဲ့မယ္။ဟုိေန႔က တည္းခုိခန္းမွာ ႏွပ္ေနတုန္း သူ႔အကုိေတြနဲ႔ရပ္ကြက္က၀ုိင္းဖမ္းလုိ႔ငါတစ္ခါတည္းယူလုိက္ရတယ္။ဟား…မင္းကေတာ့ျဖစ္ရမယ္ကြာ.အဲ့ဒါ…ကြာ။ ငါ့အမကုိ မေျပာရဲလုိ႔ဟ.ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲမသိဘူး.။ေအးေလ..ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ဖြင့္ေျပာလုိက္တာ မင္းမမကုိ.။ဒါနဲ႔…ကုိေလးေရ..ငါလည္းမင္းကုိ ေတာင္းပန္စရာရွိတယ္။မင္းကုိ…မင္းျမိဳ႕ကုိ လာတုန္းကငါလဲ အလည္လာရင္းျပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ ရွယ္ယာအျမတ္ေငြေတြလဲေပးရင္းဆုိျပီးလာခဲ့တာ။အခုေတာ့ ငါလဲ…မင္းျမိဳ႕မွာအေခ်ာအလွေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ျပီးမျပန္ႏုိင္ျဖစ္ေနျပီ။ဟား….ဘယ္သူလဲကြဆုိစမ္းပါဦး။ေအးကြာ…ငါ့ထက္ေတာ့ ၾကီးတယ္…မမေပါ့.။နာမည္က…ေကသီႏြယ္တဲ့…။ေကသီႏြယ္..ေကသီႏြယ္…ဟာကြာ…စစ္ေသြး။ေတာင္းပန္ပါတယ္…ေယာက္ဖရာ…ဟာကြာ..ဟာကြာ.ရွက္လုိက္တာကြာ..ငလူးမသား။အက်င့္မေကာင္းတဲ့ေကာင္…လုပ္ထားပါ..လုပ္ထားပါ။ကုိကုိေလးကစစ္ေသြးဖုန္းကုိနားေထာင္ရင္း မ်က္ႏွာၾကီးျပဳံးသြားသည္။ဒီလုိျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ဒီအကြက္ကုိသူဆင္ခဲ့တာေလ။သူ႔အမကုိ စစ္ေသြးလုိလူမ်ဳိးႏွင့္မွသူစိတ္ခ်သည္။ျပီးေတာ့စစ္ေသြးကသူ႔အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေလ။ဟဲလုိ..ဟဲလုိ..သူငယ္ခ်င္းစိတ္ဆုိးသြားလား….။ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ..ငါတုိ့ကုိသေဘာတူေပးပါေနာ္…ဟား..စစ္ေသြးရာ…ဒီတစ္ခါေတာ့မင္းညံ့သြားျပီကြ..ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ..မင္းသေဘာမတူဘူးလား…တစ္ဖက္က စစ္ေသြးရဲ႔စုိးရိမ္တၾကီးေျပာသံကုိ ကုိကုိေလးၾကားျပီး ရီခ်င္စိတ္ကုိေအာင့္ထားကာ။ကဲ…ကုိေရႊေယာက္ဖစစ္ေသြးေရ..မင္းကုိငါ့အမနဲ႔ညားေစခ်င္လုိ႔…ျမိဳ႕ကုိအလည္ေခၚလုိက္တာ…သိျပီလား….လုိ႔ေျပာျပီး ဖုန္းကုိခ်လုိက္ေတာ့သည္။စစ္ေသြး အထပ္ထပ္ျပန္ေခၚေပမဲ့သူမကုိင္ေတာ့ဘဲ တခိခိရီေနေတာ့သည္။(၂၁)တရားခံကေတာ့ မိခါနီးေနပါျပီ ကုိစစ္ေသြးေရ။မိတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ကုိစစ္ေသြးကုိ ဆက္သြယ္ပါမယ္။စခန္းမွဴးရွင္းျပသည္ကုိ စစ္ေသြးကဂရုတစုိက္နားေထာင္ေနသည္။ထုိအခ်ိန္မွာ စခန္းမွဴးရုံးခန္းအတြင္းသုိ့ ၀င္လာေသာေျခသံကုိၾကားရသည္။ဗုိလ္ၾကီး ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ပါျပီ။ဗုိလ္ၾကီးစုံစမ္းခုိင္းထားတဲ့ကိစၥသိရပါျပီ။အမႈလုိက္အရာရွိျဖစ္မည္ထင္သည္။ သူႏွင့္အသက္မတိမ္းမယိမ္းခန့္ရွိမည္။ကုိစစ္ေသြးကုိ ရုိက္သြားတဲ့သူေတြက ျမိဳ႕ထဲမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြျဖန္႔ျဖဴးေနတယ္လုိ႔သံသယရွိတဲ့က်ားေလးတုိ့အုပ္စုလုိ႔သိရပါတယ္။သူတုိ႔ဆရာ အုိက္ပန္က ေဒၚေကသီႏြယ္ကုိ ပုိးပန္းေနတာၾကာပါျပီ။ကုိစစ္ေသြးနဲ႔ တြဲသြားတြဲလာလုပ္တာကုိ မၾကဳိက္လုိ႔သူ႔တပည့္ေတြကုိခုိင္းတဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ အခ်က္အလက္ပုိခုိင္မာေအာင္လုပ္ေနပါတယ္။ထုိအခ်ိန္မွာပင္ စစ္ေသြးဖုန္းကမည္လာသျဖင့္ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။မေကသီႏြယ္တုိ႔အိမ္ကပင္…ဟဲလုိ…ကုိစစ္ေသြးလား….ေခ်ာေခ်ာရဲ႕အသံေမာဟုိက္သံႏွင့္ ငုိသံေတြေရာေထြးေနသည္။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ..ေခ်ာေခ်ာ…မမေလးကုိေလ….မမေလးကုိေျပာစမ္းပါမမေလးဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…မမေလးကုိ ဦးအုိက္ပန္တုိ႔ ဖမ္းသြားတယ္။ဒီေန႔ ပြဲရုံကအျပန္မွာ သူ႔တပည့္ေတြနဲ႔ ဖမ္းေခၚသြားတာတဲ့။ျမင္တဲ့သူေတြကဖုန္းဆက္ျပီးလွမ္းေျပာလုိ႔…လုပ္ပါဦးကုိစစ္ေသြး။မမကုိ ကယ္ပါဦးေနာ္။စစ္ေသြးရင္ထဲ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲသလုိျဖစ္သြားသည္။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…ကုိစစ္ေသြး။စခန္းမွဴးကေမးလုိက္ေတာ့ စစ္ေသြးကဗုိလ္ၾကီးလုပ္ပါဦး မေကသီႏြယ္ကုိ ဦးအုိက္ပန္တုိ့လူစုဆြဲေခၚသြားတယ္တဲ့။ဒီေန႔ပြဲရုံက အျပန္လမ္းမွာ ဆြဲသြားတာတဲ့။ဟာ….ဒါဆုိခ်က္ျခင္းလုိက္မွျဖစ္မယ္…စခန္းမွဴးက သူ႔လူေတြကုိ ေခၚလုိက္ျပီး ေနာက္တြင္…။(၂၂)ရွင္ မယုတ္မာနဲ႕ေနာ္ ကုိအုိက္ပန္ခ်စ္လုိ့ပါ ေကသီႏြယ္ရယ္ဟင္းဟင္းအုိက္ပန္က တံခါးကုိအခန္းတံခါးကုိပိတ္လုိက္ေခ်ျပီ။ေကသီႏြယ္လဲ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္လာလုိက္တာအခန္းေဒါင့္မွာကပ္ေနျပီ။အုိက္ပန္ကား တုန္ယင္ေနေသာ ေကသီႏြယ္ ကုိၾကည့္ရင္းရမၼက္ေဇာေတြၾကြတြက္လာျပီး။ရွင္ မယုတ္မာနဲ႕ေနာ္ ကယ္ၾကပါဦးေအာ္ေလ မင္းႀကိဳက္သလုိေအာ္ ဘယ္သူမွမၾကားဘူးအုိက္ပန္ကားေကသီႏြယ္ကုိကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလုိက္ျပီးအေပၚမွဖိထပ္လုိက္သည္။ရုန္းကန္ေနေသာေကသီႏြယ္လက္မ်ားကုိသူ့လက္ျဖင့္ဖိျပီးခ်ဳပ္ကုိင္ လုိကေတာ့ ေကသီႏြယ္မရုန္းႏုိင္ေတာ့။ေကသီႏြယ္ထမိန္လည္းကြ်တ္ေနျပီ။ထုိအခ်ိန္မွာအခန္းတံခါးကုိေဆာင့္ကန္ဖြင့္သံၾကားရျပီးတံခါးပြင့္သြားသည္။အုိက္ပန္ျပာျပာသလဲထရပ္ေသာ္လည္းအခ်ိန္မမီေတာ့။လူယုတ္မာ ဟူ်သာအသံႏွင့္အတူ သူ့ပါးခ်ိတ္ကုိလက္သီးေကြ်းခံလုိက္ရသျဖင့္ ယုိင္နဲ႕သြားသည္။စစ္ေသြးက အုိက္ပနါကုိယ္ေပၚခြစီးၿပီးဘယ္ျပန္ညာျပန္ေက်ြးေတာ့သည္။ခြပ္ခြပ္ အ အေတာ္ေလာက္ပါျပီကုိစစ္ေသြး။လက္လြန္မယ္။ စခန္းမွဴးနဲ႕သူ့တပည့္မ်ားကညးေဒါသတႀကီးျဖစေနေသာစစ္ေသြးကုိ အုိက္ပန္ကုိယ္ေပၚမွ မနညးဆြဲခြာရသည္။ေကသီႏြယ္ကားစစ္ေသြးရင္ဘတ္တြင္မ်က္ႏွာအပ္ကာတရႈံ႕ရႈံ႕ငုိေတာ့သည္။ယစစ္ေသြးကမမေကသီႏြယ္ကုိယ္လုံးေလးကုိဖက္ထားရင္းႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။အုိက္ပန္ႏွင့္သူ့တပည့္မ်ားကုိစခန္းမွူးတုိ့အဖြဲ႕မွအခ်ိန္မီထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ႔ျပီျဖစ္ပါတယ္။မငုိပါနဲ႕ေတာ့မမရယ္စစ္ေသြးကေကသီႏြယ္ပခုံးေလးကုိတြဲထားရင္းမငုိပါနဲ႕ေတာ့ မမရယ္လုိ့ေျပာျပီးႏွစ္သိမ့္လုိက္ပါတယ္။(၂၃)ကုိကုိေလး ခရီးေဆာင္အိတ္ကုိခ်လုိက္သည္။လာေလ ႏုိႏုိ…။ႏုိႏုိလည္းကုိကုိေလးေခၚရာေနာက္သုိ႔လုိက္ပါလာသည္။အိမ္ထဲမွာလဲလူကမေတြ႔။မိေခ်ာေရ မိေခ်ာ….။ေခ်ာေခ်ာက ကုိကုိေလးေခၚသံၾကားသျဖင့္ အေနာက္ခန္းမွ ကပ်ာကယာထြက္လာသည္။ကုိကုိေလး ျပန္ေရာက္လာျပီကုိး…..ဒါနဲ႔သူက…အဟဲ…ကုိကုိေလးေျပာေျပာေနတဲ့မမႏုိႏုိဆုိတာမဟုတ္လား။တစ္ခါတည္းခုိးလာတာထင္တယ္။ဟုတ္ပါ့…ဒါနဲ႔နင့္မမေလးေရာ….မမေလး…ကေလ..မမေလးက..ေခ်ာေခ်ာက ေခါင္းကုိကုတ္လုိက္သည္။ ဘာေျပာလုိ႔ေျပာရမွန္းမသိ။ဟဲ့ ေျပာစရာရွိတာေျပာေလ..ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ေတာ့….တူတူ..တူတူ..ကုိကုိေလးလက္ကုိင္ဖုန္းကမည္လာျခင္းျဖစ္သည္။စစ္ေသြးရဲ႔ဖုန္းပင္…။ဟဲလုိ..စစ္ေသြးသူငယ္ခ်င္း…ငါ့ကုိေစာင့္ရတာၾကာလုိ႔စိတ္ပ်က္ေနျပီလား။အဟဲ..ငါျပန္သြားျပီကြကုိေလးရ…အလည္ေခၚတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ။ဟာ..မင္းငါ့ကုိေတာင္မေစာင့္ဘူူး။ဟက္ဟက္…မင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလုိ႔ရေအာင္..ပါကြာ။မင္းႏုိႏုိဆုိတဲ့ေကာင္မေလးကုိ လြန္ခဲ့တဲ့(၃)ရက္ေလာက္ကဘဲတရားရုံးမွလက္ထပ္လုိက္တယ္ဆုိတာငါသတင္းအတိအက်ရျပီးသား။ေတာင္ၾကီးက မင္းသက္ေသေခၚသြားတယ္ မင္းထြန္းကဖုန္းဆက္ေျပာျပီးသား။ဒါနဲ႔မင္းကဘာကိစၥငါ့ကုိေက်းဇူးတင္ေနရတာတုန္း။အဟား ကုိေလး မင္းကုိေခ်ာေခ်ာကေျပာမျပဘူးလား..။မေမးရေသးဘူးကြ…ငါလည္းခုမွေရာက္တာ။အဲ့ဒါဆုိရင္ေတာ့…သူငယ္ခ်င္းေယာက္ဖေရ….။မင္းမမေကသီႏြယ္ကုိ ငါခုိးသြားျပီ…ဟာ…ကုိကုိေလးဖုန္းေျပာရင္းပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ငါ့ကုိခြင့္လြတ္ပါသူငယ္ခ်င္းရာ..မင္းကုိမ်က္ႏွာပူလုိ႔ဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔…ဟာ…ေခြးသူေတာင္းစား..ဘာလဲ..မင္းကသေဘာမတူလုိ႔လားသူငယ္ခ်င္းရာ…။ကုိကုိေလးကား ဖုန္းဆက္ရင္းမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းျပဳံးလာသည္။ျပီးေနာက္ရီလုိက္သည္။။။အဟား…မင္းဒီတစ္ခါေတာ့သြားျပီ ေမာင္စစ္ေသြးေလးေရ…။ငါ့မမကုိ ဘယ္သူနဲ႔မွစိတ္မခ်လုိ႔…မင္းနဲ႔နီးစပ္ေစခ်င္လုိ႔….ျမိဳ႕ကုိအလည္ေခၚလုိက္ျပီး သက္သက္ေရွာင္ေနတာဟသိပလား…..ကဲ.။ကုိကုိေလးက ဖုန္းဆက္တာကုိရုတ္တရက္ရပ္လုိက္ျပီး…ပါ၀ါကုိပါပိတ္လုိက္ေတာ့သည္။(၂၄)ဟာကြာ…စစ္ေသြးကား ဖုန္းကုိကုိင္ရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိရီခ်င္လာသည္။သူ႔လက္ထဲမွ ဖုန္းကုိ မမေကသီႏြယ္ကဆြဲယူျပီး ကုတင္ေဘးက စားပြဲေလးေပၚပစ္တင္ကာစစ္ေသြးကုိဆြဲလွည့္လုိက္သည္။ဆက္မေနပါနဲ႔ေတာ့..ေမာင္ရယ္။ဒါဆုိ….ကဲ..စစ္ေသြးကမမေကသီႏြယ္ကုိ ဖက္လုိက္ျပီး။သူမရဲ႔ပါးေတြကုိနမ္းေနသည္.။အခုမွဘဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္တစ္၀ၾကီးခ်စ္လုိ႔ရေတာ့မယ္ေလ.။အုိ…သူသိပ္ဆုိးတာဘဲၾကည့္စမ္း…။မမေကသီႏြယ္ရဲ႕ထမိန္ကုိ သူဆြဲခြ်တ္လုိက္ျပီး ကုတင္ေအာက္ကုိပုိ႔လုိက္ေတာ့ မမေကသီႏြယ္က ညဳတုတုေလးေျပာလုိက္သည္။ျပြတ္….အုိ…မမေကသီႏြယ္ရဲ႕ အိစက္ေနတဲ့ႏုိ႔လုံးလုံးေမာက္ေမာက္ေလးေတြကုိလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ညစ္ျပီး သူ႔ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ ငုံကာ တစ္ျပြတ္ျပြတ္စုိ႔ေပးလုိက္သည္။အုိ..ေမာင္ရယ္…စုိ႔လုိ႔ကုိမ၀ႏုိင္ဘူးေနာ္…ငယ္ငယ္က၀ေအာင္မစုိ႔ခဲ့ရဘူးထင္တယ္။ဒါေပါ့မမရဲ႕..စုိ့ဦးမွာ….သူ႔သေဘာသူ႔သေဘာ…ခစ္ခစ္…စုိ႔စုိ႔ေကသီႏြယ္ကား စစ္ေသြးႏုိ႔စုိ႔ေပးေနတာကုိ ရင္ခုံစြာခံယူေနသည္။ေမာင္က သူမေပါင္ကုိျဖဲေတာ့ အလိုက္တသိပင္ကားေပးလုိက္သည္။အုိ..ေမာင့္ဒုတ္ၾကီးက တစ္ေန႔တစ္ျခားပုိပုိၾကီးလာသလုိဘဲ.။အုိ..ခုနကလည္း တစ္ခါလုပ္ျပီးျပီ…မ၀ေသးဘူးလား…ေမာင္မမေၾကာက္လာျပီ။ေၾကာက္လာျပီလုိ႔သာေျပာတယ္ ေကသီႏြယ္ကား ခ်စ္ေသာေမာင္ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးကုိ ကုိင္လုိက္ျပီး သူမေရႊၾကဳတ္အ၀နဲ႔ ေတ့ထားျပီးေခ်ျပီ။ဟင္း..ဟင္း…ဒီေန႔ညေတာ့ မမကုိမအိပ္ဘဲကုိ တစ္ညလုံးလုပ္မွာ။အမေလး…ေကသီႏြယ္အမေလးပင္ဆုံးေအာင္မတႏုိင္လုိက္ပါ။စစ္ေသြးရဲ႔ဒုတ္ၾကီးကသူမေရႊၾကဳတ္ထဲကုိတစ္ဆုံးစုိက္ထည့္လုိက္ျပီေလ.။စြပ္စြပ္..ဒုတ္ဒုတ္…အအ…အင္းအင္း…အအ…ေမာင္…ေမာင္….စစ္ေသြးကား ေကသီႏြယ္ရဲ႔ ေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ သူ႔ဒုတ္ၾကီးကုိစုိက္စုိက္ခ်ျပီး ေဆာင့္လုိက္တုိင္း ေကသီႏြယ္ဖင္ေလးတုန္တုန္တက္သြားျပီးတစ္အအေအာ္ေနရသလုိ…ခါးေလးကလည္းေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။အအ..သြက္သြက္လုပ္ပါေမာင္ရယ္…မမေကာင္းေနျပီ..အုိးအုိးအင္းအင္းးး။။စြပ္စြပ္ဒုတ္ဒုတ္ဘတ္ဘတ္….အုိးအုိးေကသီႏြယ္ရဲ႔ တအိုးအုိး တအင္းအင္းညဥ္းညဴသံေလးႏွင့္အတူႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ၾကီးကလည္း တက်ီက်ီအသံမ်ားပင္ထြက္လာေလေတာ့သည္။ေမာင့္ကုိေကသီႏြယ္အစြဲၾကီးစြဲသြားမိျပီေလ။ျပီးပါျပီx